منطق الطیر (کتاب)

مثنوی «منطق الطیر» یا مقامات طیور، تألیف فریدالدین محمد عطار نیشابوری در پایان قرن ششم و آغاز قرن هفتم هجری قمری است. این مثنوی از منابع عرفان اسلامی است.

مؤلف

شیخ فريدالدين ابوحامد محمد عطّار نيشابورى (537-627 ق)، يكى از شعرا و عارفان نام‌آور ايران در قرن هفتم  و متولد نیشابور است. آثار شيخ به دو دسته‌ى منظوم و منثور تقسيم مى‌شود. يكى از معروفترين آثار منثور عطّار، تذکرة الاوليا است كه در اين كتاب، عطار به معرفى 72 تن از اولياء، مشايخ و عرفاى صوفيه پرداخته است. دیوان اشعار او نیز اثر منظوم معروف اوست.

محتوای كتاب

کتاب با مدح خداوند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و خلفای راشدین آغاز شده است. سپس چند حکایت برای متعصبین نقل کرده است.

پس از این سرآغاز، داستان اصلی منطق الطیر آغاز شده است. عطار نیشابوری همراه با داستان اصلی، حکایات عرفانی نیز نقل کرده است. هدهد رهبر، به همراه پرندگان به سمت قاف برای دیدار سیمرغ پرواز می کند و هفت وادی را طی می کند. در پایان هفت وادی , سی مرغ به مقصد می رسند و در آنجاست که پرنده ی سیمرغ را نمی یابند. و پرنده ی سیمرغ قله ی قاف، وجود عرفانی همان سی مرغ است.

شروح و تصحیح‌ها

• شرح استاد شفیعی کدکنی از شروح مهم بر مثنوی منطق الطیر است.

منابع

• کتاب منطق الطیر نویسنده: شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری به اهتمام و تصحیح سید صادق گوهرین شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
• خبرگزاری ایبنا آثار عطار نیشابوری در آینه تصحیح - حسن ذوالفقاری/ ۱.